''Υιοί ανθρώπων, έως πότε βαρυκάρδιοι; ινατί αγαπάτε ματαιότητα και ζητείτε ψεύδος;''

ο ΩΝ, Εκείνος που παραλαμβάνει την αλαζονεία και την μεταμορφώνει σε επίγνωση του εαυτού, Εκείνος που παραλαμβάνει την αμαρτία και την μεταμορφώνει σε κάθαρση, Εκείνος που παραλαμβάνει τις προσπάθειες και τους φιλότιμους - έντιμους αγώνες και τους μεταμορφώνει σε ευλογία και πρόοδο, Εκείνος που παραλαμβάνει τα τραύματα και τις κακώσεις των αμαρτιών και τα μεταμορφώνει σε δύναμη, Εκείνος που βρέχει επί δικαίους και αδίκους, Εκείνος που έχει παραλαμβάνει και ευλογεί τα επίγεια και υλικά και τα επιστρέφει δίνοντάς μας την αφορμή να του λέμε σε κάθε Θεία Λειτουργία ''τα Σα εκ των Σων Σοι προσφέρομεν κατα πάντα και δια πάντα'', Εκείνος που παραλαμβάνει συχνά αχαριστία και διαστρέβλωση του προσώπου Του και δεν παύει να δίνει ευκαιρίας γνωριμίας μαζί Του και μετανοίας, Εκείνος που παραλαμβάνει ανομίες και συνεχίζει να σέβεται το αυτεξούσιο που έδωσε και να μακροθυμεί. Εκείνος που παραλαμβάνει την σωματική ασθένεια ως απόρροια της αμαρτωλότητος και της λανθασμένης διαχείρισης της ψυχής μας και την μεταμορφώνει σβήσιμο αμαρτιών, Εκείνος που δεν παύει να υπομένει και να ελπίζει στην επιστροφή του ανθρώπου. Εκείνος που κατήργησε το Θάνατο. Εκείνος που πολεμάται λυσσαλέα και παντοιοτρόπως και μακροθυμεί. Εκείνος που όταν άρει τη χάρη Του για να έλθουμε αντιμέτωποι με τις συνέπειες όσων πράττουμε παιδαγωγεί. Εκείνος που βγάζει από το κακό, καλό και μεταμορφώνει την πανουργία και πονηριά σε αποκάλυψη του ψεύδους. Εκείνος που δεν κάνει επίδειξη δύναμης και έχει τον τελευταίο λόγο, όχι σε στιγμή που νομίζουμε και θεωρούμε αλλά όταν θα είναι πραγματικά η στιγμή που θα ωφεληθούν άπαντες. Εκείνος που επιθυμεί να διψάται, να λατρεύεται, να ενώνεται με το πλάσμα Του, να θυσιάζεται για αυτό και να του μεταμορφώνει τη ζωή δίνοντας τη Χάρη Του προς χτίσιμο των αρετών. Εκείνος που θέλει πάντας εις επίγνωση αληθείας ελθείν και άπαντες οι καλοπροαίρετοι άνθρωποι σε κάθε γωνιά της γης . Εκείνος που είναι ο ορισμός της Αγάπης και Φως! Εκείνος που είναι ο ΩΝ και κάθε άνθρωπος εικόνα Του προσκεκλημμένος στο καθ ομοίωση! Εκείνος που είναι τα Πάντα, υλικά και άϋλα και έχει να δώσει όσα κανείς δεν είδε και άκουσε, πέρα από τις πεπερασμένες αισθήσεις. Εκείνος που δεν έπλασε τον άνθρωπο για τα φθαρτά και όσα δίνει είναι απείρως και αρρήτως περισσότερα και ανεξάντλητα από μια επίγεια κοσμική βασιλεία. Εκείνος που χωρίζει την αλήθεια από το ψέμα γιατί δεν συμβιβάζονται και δίνει τη νίκη και τη σοφία μέσα από τις δοκιμασίες που μας σμιλεύουν όπως η κάμινος τον χρυσό!

Εκείνος που δεν συμβιβάζεται με τίποτα λιγότερα για το πλάσμα Του από το να γίνει κατά χάριν  Του θεός και αποζητά να είναι ενωμένο απόλυτα μαζί Του!

Εκείνος του οποίου η Χάρη και η Γνώση δεν έχει τελειωμό!

Εκείνος που ξεδιψά με το ύδωρ Του κάθε ψυχή!

Εκείνος! Ο Θεός Λόγος που ο τάφος δεν Τον εβάσταξε!

Εκείνος ας μεταμορφώνει κάθε ταπεινή προσπάθεια, κάθε αγώνα σε υπομονή και όφελος όπως μόνο Εκείνος γνωρίζει και ορίζει δια πρεσβειών της Υπεραγίας Θεοτόκου και Πάντων των Αγίων Του!

                                                                         * * * * * * *

Εἰς ὄρος ὑψηλὸν μεταμορφωθεὶς ὁ Σωτήρ, τοὺς κορυφαίους ἔχων τῶν Μαθητῶν, ἐνδόξως ἐξέλαμψας, δηλῶν, ὅτι οἱ τῷ ὕψει τῶν ἀρετῶν διαπρέψαντες, καὶ τῆς ἐνθέου δόξης ἀξιωθήσονται. Συλλαλοῦντες δὲ τῷ Χριστῷ, Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας ἐδείκνυον, ὅτι ζώντων καὶ νεκρῶν κυριεύει, καὶ ὁ πάλαι διὰ νόμου, καὶ Προφητῶν λαλήσας ὑπῆρχε Θεός, ᾧ καὶ φωνὴ τοῦ Πατρός, ἐκ νεφέλης φωτεινῆς, ἐμαρτύρει λέγουσα· Αὐτοῦ ἀκούετε, τοῦ διὰ Σταυροῦ τόν, ᾍδην σκυλεύσαντος, καὶ νεκροῖς δωρουμένου, ζωήν τὴν αἰώνιον

                                                         * * * * * * * * 

Ὁ ἐν τῷ ὄρει τῷ Θαβώρ, μεταμορφωθεὶς ἐν δόξῃ Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ ὑποδείξας τοῖς Μαθηταῖς σου, τὴν δόξαν τῆς σῆς Θεότητος, καταύγασον καὶ ἡμᾶς τῷ φωτὶ τῆς σῆς ἐπιγνώσεως, καὶ ὁδήγησον ἐν τῇ τρίβῳ τῶν ἐντολῶν σου, ὡς μόνος ἀγαθὸς καὶ φιλάνθρωπος.

                                                           * * * * * * * 

 Φῶς ἀναλλοίωτον Λόγε, φωτὸς Πατρὸς ἀγεννήτου, ἐν τῷ φανέντι φωτί σου, σήμερον ἐν Θαβωρίῳ, φῶς εἴδομεν τόν, Πατέρα, φῶς καὶ τὸ Πνεῦμα, φωταγωγοῦν πᾶσαν Κτίσιν

                                                             * * * * * * *

Πρὸ τοῦ τιμίου Σταυροῦ σου καὶ τοῦ πάθους, λαβὼν οὓς προέκρινας τῶν Ἱερῶν Μαθητῶν, πρὸς τὸ Θαβώριον Δέσποτα, ἀνῆλθες ὄρος, δεῖξαι θελήσας τούτοις τὴν δόξαν σου, οἳ καὶ κατιδόντες σε μεταμορφούμενον, καὶ ὑπὲρ ἥλιον λάμψαντα, πρηνεῖς πεσόντες, τὴν δυναστείαν σου κατεπλάγησαν, ἀναβοῶντες· Σὺ τὸ ἄχρονον, φῶς ὑπάρχεις Χριστὲ καὶ ἀπαύγασμα, τοῦ Πατρός, εἰ καὶ θέλων, σάρξ ὡράθης ἀναλλοίωτος.

                                                              * * * * * * *

Ὁ πρὸ αἰώνων ὑπάρχων Θεὸς Λόγος ὁ φῶς ὡς ἱμάτιον περιβαλλόμενος, μεταμορφούμενος ἔμπροσθεν, τῶν μαθητῶν σου, ὑπὲρ τὸν ἥλιον Λόγε ἔλαμψας, Μωσῆς καὶ Ἠλίας δέ, σοὶ παρειστήκεισαν, νεκρῶν καὶ ζώντων σε Κύριον, δηλοποιοῦντες, καὶ σοῦ δοξάζοντες τὴν ἀπόρρητον, οἰκονομίαν καὶ τὸ ἔλεος, καὶ τὴν πολλὴν συγκατάβασιν, δι' ἧς ἔσωσας κόσμον, ἁμαρτίαις ἀπολύμενον

                                                               * * * * * * *

 Παρέλαβεν ὁ Χριστός, τὸν Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην, εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ' ἰδίαν, καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ Ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ, ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς. Καὶ ὤφθησαν Μωϋσῆς καὶ Ἠλίας μετ' αὐτοῦ συλλαλοῦντες, καὶ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς, καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ ηὐδόκησᾳ, αὐτοῦ ἀκούετε.

                                                    ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΟΝ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑ
                                                    Μτθ. ιζ΄ 1-9

1 Καὶ μεθ᾿ ἡμέρας ἓξ παραλαμβάνει ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ Ἰάκωβον καὶ Ἰωάννην τὸν ἀδελφὸν αὐτοῦ καὶ ἀναφέρει αὐτοὺς εἰς ὄρος ὑψηλὸν κατ᾿ ἰδίαν·2 καὶ μετεμορφώθη ἔμπροσθεν αὐτῶν, καὶ ἔλαμψε τὸ πρόσωπον αὐτοῦ ὡς ὁ ἥλιος, τὰ δὲ ἱμάτια αὐτοῦ ἐγένετο λευκὰ ὡς τὸ φῶς. 3 καὶ ἰδοὺ ὤφθησαν αὐτοῖς Μωσῆς καὶ Ἠλίας μετ᾿ αὐτοῦ συλλαλοῦντες. 4 ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπε τῷ Ἰησοῦ· Κύριε, καλόν ἐστιν ἡμᾶς ὧδε εἶναι· εἰ θέλεις, ποιήσωμεν ὧδε τρεῖς σκηνάς, σοὶ μίαν καὶ Μωσεῖ μίαν καὶ μίαν Ἠλίᾳ. 5 ἔτι αὐτοῦ λαλοῦντος ἰδοὺ νεφέλη φωτεινὴ ἐπεσκίασεν αὐτούς, καὶ ἰδοὺ φωνὴ ἐκ τῆς νεφέλης λέγουσα· οὗτός ἐστιν ὁ υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα· αὐτοῦ ἀκούετε· 6 καὶ ἀκούσαντες οἱ μαθηταὶ ἔπεσον ἐπὶ πρόσωπον αὐτῶν καὶ ἐφοβήθησαν σφόδρα. 7 καὶ προσελθὼν ὁ Ἰησοῦς ἥψατο αὐτῶν καὶ εἶπεν· ἐγέρθητε καὶ μὴ φοβεῖσθε. 8 ἐπάραντες δὲ τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν οὐδένα εἶδον εἰ μὴ τὸν Ἰησοῦν μόνον. 9 καὶ καταβαινόντων αὐτῶν ἀπὸ τοῦ ὄρους ἐνετείλατο αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς λέγων· μηδενὶ εἴπητε τὸ ὅραμα ἕως οὗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἐκ νεκρῶν ἀναστῇ.

Ἑρμηνεία Π. Ν. Τρεμπέλα – Ἐκδόσεις Σωτήρ

1 Καὶ ὕστερα ἀπὸ ἓξ ἡμέρας παρέλαβε μαζί του ὁ Ἰησοῦς τὸν Πέτρον καὶ τὸν Ἰάκωβον καὶ τὸν Ἰωάννην τὸν ἀδελφόν του καὶ τοὺς ἀνέβασεν εἰς ὅρος ὑψηλὸν ἰδιαιτέρωςαὐτοὺς μόνους· 2 καὶ μετεμορφώθη ἐμπρὸς εἰς αὐτούς· καὶ ἐγινε λαμπρὸν τὸ πρόσωπόν του σὰν τὸν ἥλιον, τὰ δὲ ἐνδύματά του ἔγιναν λευκὰ σὰν τὸ φῶς. 3 Καὶ ἰδοὺ ἐνεφανίσθησαν καὶ ἔγιναν ὁρατοὶ εἰς αὐτοὺς ὁ Μωϋσῆς καὶ ὁ Ἠλίας, οἱ ὁποῖοι συνωμίλουν μαζί του. 4 Ἀποκριθεὶς δὲ ὁ Πέτρος εἶπεν εἰς τὸν Ἰησοῦν· Κύριε, καλὸν εἶναι νὰ μένωμεν ἐδῶ.Ἐὰν θέλῃς, ἂς κάμωμεν ἐδῶ τρεῖς σκηνάς· μίαν διὰ σὲ καὶ διὰ τὸν Μωϋσὴν μίαν καὶ μίαν διὰ τὸν Ἠλίαν. 5 Ἐνῷ δὲ αὐτὸς ὡμίλει ἀκόμη, ἰδοὺ νεφέλη γεμᾶτη φῶς ἐσκέπασεν αὐτούς, καὶ ἔξαφνα ἠκούσθη φωνὴ ἀπὸ τὴν νεφέλην, ποὺ ἔλεγεν· Αὐτὸς εἶναι ὁ υἱός μου, ποὺ ἐξαιρετικὰ τὸν ἀγαπῶ καὶ εἰς τὸν ὁποῖον εὐηρεστήθην.Νὰ ὑπακούετε εἰς αὐτόν. 6 Καὶ ὅταν ἤκουσαν τὴν φωνὴν αὐτήν οἱ μαθηταί, ἔπεσαν μὲ τὸ πρόσωπον εἰς τὸ χῶμα καὶ ἐφοβήθησαν πάρα πολύ. 7 Καὶ ἀφοῦ τοὺς ἐπλησίασεν ὁ Ἰησοῦς, τοὺς ἤγγισε καὶ εἶπε· Σηκωθῆτε καὶ μὴ φοβεῖσθε. 8 Ὅταν δὲ ἐσήκωσαν τὰ μάτια τους, δὲν εἶδαν κανένα παρὰ τὸν Ἰησοῦν μόνον. 9 Καὶ ὅταν κατέβαιναν ἀπὸ τὸ ὅρος, τοὺς παρήγγειλεν ὁ Ἰησοῦς καὶ τοὺς εἶπε· Νὰ μὴν εἴπητε εἰς κανένα αὐτὸ ποὺ εἴδατε, ἕως ὅτου ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἀναστηθῇ ἐκ νεκρῶν, ὁπότε δὲν θὰ ὑπάρχῃ κίνδυνος ἀκαίρων ἐνθουσιασμῶν τοῦ πλήθους, ἀλλὰ καὶ περισσότερον κατανοητὸν καὶ πιστευτὸν τὸ γεγονὸς αὐτὸ θὰ καταστῇ.