το 'γιατί' και το συνώνυμο του 'το σαράκι'

το γιατί που κατασπαράζει τον άνθρωπο επιδιώκοντας να πράξει μια ανατομία της ψυχής του χωρίς Εκείνον που του την έδωσε

το γιατί που τον βρίσκει πομπό ή δέκτη ή και τα 2 

το γιατί που δύναται να κατασπαράξει εκτός από την ψυχή και την σάρκα

κυριολεκτικά 

και μεταφορικά

και πράγματι πάντα υπάρχει βαθύτερος λόγος και ας μην είναι τη στιγμή που θέλουμε ορατός

είναι ανάγκη που εμφύσησε ο Θεός το να ερευνούμε για να Τον συναντήσουμε

                                                                           * * * 

και ανάμεσα στα γιατί του ανθρώπου βρίσκεται και ένα άλλο γιατί

εκείνο που είναι πιο εσωστρεφές 

και σε μια εποχή σχεδόν φασιστικής, θεοποιημένης, ψυχαναγκαστικής εξωστρέφειας που υπάρχει ως άλλο είδωλο για να προσκυνάται και να 'καταξιώνει' μεταξύ άλλων

έρχεται ένα κρυφό γιατί

για να γίνει φανερό! 

ουδέν κρυπτόν υπό το Φως του Ηλίου της Δικαιοσύνης ~ Ὀρθρίσωμεν ὄρθρου βαθέος καί ἀντί μύρου τόν ὕμνον προσοίσωμεν τῷ Δεσπότῃ,

έθεσε το μέτρο

χάνουμε το μέτρο χωρίς Εκείνον

χάνουμε το μέτρο με τρόπο δικό μας, αυτονομημένα και αυτοκαταστρεφόμαστε, αγόμενοι και φερόμενοι

και σε αυτό το χάσιμο μέτρου υπάρχει βαθειά θαμμένη η θεόσδοτη ανάγκη για υπέρβαση

                                                                            * * *

γιατί δεν κοιτάμε γιατί δεν εμβαθύνουμε σε όσα μας παρέδωσε ως δρόμο άνθισης και κάθαρσης;

γιατί ανοίγουμε την πόρτα εντός των σπιτιών μας σε κάθετι που έχει δαιμονική επιρροή και ενέργεια και γινόμαστε αναμεταδότες του;

βλέπε γυναίκες - μανάδες και ενασχόληση με αστρολογίες, μαντείες, ταρώ καθώς η γυναικεία ψυχολογία και ψυχοσύνθεση κατα κύριο λόγο έχει μια παραπάνω κλίση προς αυτά αλλά και όπου υπάρχει μια ευαισθησία. Και φυσικά ι μανάδες έχουν τεράστια ευθύνη στο τι μεταδίδουν και διαδίδουν.

γιατί δεν ψάχνουμε να βρούμε τί πήγε στραβά και χρόνισε πέρα από τα ωραία και λαμπερά φαινόμενα και βρισκόμαστε αντιμέτωποι με κάθε λογής μεγάλο κακό;

γιατί δεν βλέπουμε πως το μεγάλο μας εγώ εξαφανίζει γλυκά γλυκά ανθρώπους, τους οδηγεί σε ανυπαρξία, σε ασφυξία, τους μετατρέπει σε παθητικούς δούλους;

γιατί δεν βλέπουμε πως όποιος είναι ανεκτικός γίνεται δέκτης συμπεριφορών κατάχρησης και φτάνει η στιγμή που 'σκάει' και το εσωτερικό σαράκι εξωτερικεύεται

γιατί δεν βλέπουμε πως μέσα στις οικογένειες μας θέλουμε να είμαστε το επίκεντρο, να μας θεοποιούν, να μας προσκυνούν, να μας παραδέχονται ασταμάτητα ως άλλη υποχρέωση τους και δεν αφήνουμε χώρο να υπαρξει κάποιος άλλος αλλά θέλουμε όλα να υπάρχουν μέσα από εμάς;

γιατί δεν βλέπουμε πώς αδικούμε την ευγένεια ως αρετή και την υπομονή και τα θεωρούμε αδυναμία ή εύκολη λεία για να κυριαρχούμε;

γιατί δεν βλέπουμε πως δεν αρκούμαστε στο να αγωνιστούμε για πληρότητα με τον άνθρωπό μας μόνο αλλά θέλουμε να μας θεοποιούν και τα παιδιά;

είχα την ευλογία να με αξιώσει ο Θεός να ζήσω ακόμα μια μέρα

και δεν είναι ποσοτικό, αλλά ποιοτικό

μας δίνει μέρες όσο βλέπει ότι έχουμε περιθώριο μετανοίας

αν βλέπει πως όσα έρχονται ή οποιοδήποτε λόγος μπορεί να αποβεί εις βάρος της σωτηρίας μας ή ότι δεν θα μπορούμε να τα αντέξουμε τότε επέρχεται η κοίμηση ως η πρώτη προσωπική δευτέρα παρουσία και προ - κρίση του καθενός μας

κάθε ψυχή μοναδική 

έτσι λοιπόν είχα την ευλογία την περασμένη Κυριακή να ακούσω ένα ουσιώδες και αληθινό κήρυγμα κατά τη διάρκεια του εκκλησιασμού από τον επίσκοπο Σταυροπηγίου Αλέξιο 

τα κράτησα όλα, δεν μπόρεσα να ξεχωρίσω κάτι

ήταν όλα αλληλένδετα και σημαντικά

είπε κάποια στιγμή

''ό,τι θυσιάζεται σώζεται'' και ''η αλήθεια συχνά ταλαιπωρείται και βασανίζεται''

                                                             * * *

«Ἀλλήλων τὰ βάρη ­βαστάζετε, καὶ οὕτως ἀναπληρώσατε τὸν νόμον τοῦ Χριστοῦ», γράφει (Γαλ. ς΄ 2).

πέραν της πρόσκαιρης καλοπέρασης και των λοιπών, έχουμε την Αιώνια Αγάπη

είναι Πρόσωπο, σαρκώθηκε

Αγάπη ίσον Θυσία 

όποιος λοιπόν φανερά και αφανώς σήκωσε βάρη, ανέχθηκε αδυναμίες και ελλείψεις χωρίς να εκθέτει, να γκρινιάζει και οτιδήποτε σχετικό ομοιάζει στον Χριστό μας, είναι εις τύπον Χριστού

είναι αυτό που λένε ''η ψυχούλα του το ξέρει'' ο λαός με τον τρόπο του τον άμεσο αλλά και συχνά σοφό και απλό συνάμα

και μπορεί να έχει και το μαρτυρικό τέλος του Χριστού μας όπως και τόσοι άλλοι μάρτυρες

ο Χριστός μας σταυρώθηκε και σήκωσε και δικές μας αμαρτίες 

και στα ανθρώπινα μέτρα, μόνο εκείνος που έχει την ποιότητα της αγάπης μπορεί να σηκώσει αυτό το βάρος, μόνο εκείνος γίνεται δοχείο Χάριτος