ο Θεός μας θέλει έξυπνους, δηλαδή ξύπνιους!
αν όμως η εξυπνάδα συνοδεύεται από έπαρση τότε προδιαγράφει τη ''μοίρα'' της και της μέλλει να αυτοαναιρεθεί.
Διότι το έξυπνο πουλί πιάνεται από την μύτη όταν επαίρεται...
Η προφητεία του Αγίου Αποστόλου Παύλου περι προβατόσχημων λύκων που θα λαλούν διεστραμμένα αφορά τους ποιμένες και όχι το ποίμνιο
Η αρχιερωσύνη είναι εις τύπον Χριστού
Ο Χριστός μας προτρέπει να ερευνούμε τις Γραφές και επισημαίνει και τονίζει ο έχων ώτα ακουέτω
Δεν προέτρεψε ποτέ σε κώφωση συμβολική ή μεταφορική, πνευματική ή / και ψυχική
Αυτή η κώφωση έχει ως αντιπροσωπευτική έκφρασή της εκείνη την κατάσταση που κάποιος εθελοτυφλεί ή επιλέγει να ακούει με το ένα αυτί μόνο και μονόπλευρα
Στους ψαλμούς (ψλμ 37ος) ''Εγώ δε ωσεί κωφός ουκ ήκουον, και ωσεί άλαλος ουκ ανοίγων το στόμα αυτού. Και εγενόμην ωσεί άνθρωπος ουκ ακούων και ουκ έχων εν τω στόματι αυτού ελεγμούς''
Και ο Λόγος σάρξ εγένετο και δίδαξε με το παράδειγμα του και στηλίτευε τον φαρισαϊσμό και δεν σώπασε εμπρός του, διότι η αγάπη συγχαίρει τη αληθεία και η αλήθεια είναι πρόσωπο. Αλήθεια και Αγάπη είναι το ίδιο πράγμα και ταυτόσημα γι αυτό η Δικαιοσύνη χωρίς αλήθεια εκπίπτει σε και καταλήγει αγαπολογία και υπηρέτης του συμφέροντος.
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς τονίζει πως η σιωπή στα της πίστεως είναι τρίτο είδος αθείας
Πότε θυσιάζεται ο Κύριος και πότε αδικείται;
αφού έχει κηρύξει την Αλήθεια, αφού έχει ευεργετήσει. Κατόπιν ταπεινώνεται και σιωπά και μας διδάσκει ότι η αλήθεια και το να είναι κάποιος ξύπνιος και όχι παράλογος ''ἀπεκρίθη αὐτῷ Ἰησοῦς· εἰ κακῶς ἐλάλησα, μαρτύρησον περὶ τοῦ κακοῦ· εἰ δὲ καλῶς, τί με δέρεις;'' συνυπάρχει με το να στρέψεις και το άλλο μάγουλο όταν σε χτυπούν.
Αποζητά τη Δικαιοσύνη η Αλήθεια καθώς είναι και Αγάπη η τελευταία και ταπεινώνεται κιόλας εκουσίως δείχνοντας πως η θυσία δεν ακυρώνει το Λόγο, ούτε ο νόμος της Αγάπης την Αλήθεια.
Η εκούσια θυσία δεν μπορεί να γίνει από άνθρωπο κομπλεξικό (όπως είναι ο διάβολος και έτσι μας θέλει στη σχέση με τον εαυτό μας και το συνάνθρωπο) παρά μόνο από άνθρωπο που ξέρει τι κάνει και γιατί. Διότι όταν στρέφεις συνειδητά και το άλλο μάγουλο αποδεικνύεις ότι δεν πράττεις κάτι δουλικά και κομπλεξικά καθώς όπου υπάρχει κόμπλεξ δεν μπορεί να γεννηθεί η Αγάπη.
Αυτό το ήθος του Θεού αποδεικνύει ότι όταν υπομένεις με τη θέληση σου το μαρτύριο είναι αδύνατο να μην συνειδητοποιείς τι συμβαίνει και γιατί, είναι αδύνατο να κοιμάσαι ή να σε χειρίζονται διότι ελπίζεις στο έλεος Του και τη δόξα Του και όχι τη δόξα των ανθρώπων. ώστε να κάνεις συμβιβασμούς που τυφλώνουν το νου και την κρίση και τρέφουν πάθη.
Το εκούσιο μαρτύριο δεν μπορεί αν επιτευχθεί από ανθρώπους που διψούν για εξουσία και εντυπώσεις ή αξιώματα.
Και άλλα υπάρχουν που μπορούν να ειπωθούν γύρω από αυτό διότι ο λόγος του Θεού βρίθει νοημάτων και όλα συνδέονται κατα βάθος.
Οι μόνοι που βρίσκονται σε απομόνωση στη συνείδηση του λαού είναι όσοι προβατόσχημοι ποιμένες προωθούν συνειδητά, άμεσα ή / και έμμεσα, την πλάνη και παναίρεση του Οικουμενισμού θεωρώντας ότι η εκκλησία μπορεί να έχει κεφαλή και τον Χριστό και το πολιτικά ορθό.
Γι' αυτό και παραμερίζονται οι Άγιοι Πατέρες που έγιναν το στόμα του Θεού μας σε κάθε εποχή εν Αγίω Πνεύματι.
Ψευδαίσθηση σχίσματος επιδιώκεται και απομόνωση όσων προχωρούν σε αποτείχιση γιατί σε αυτές τις περιπτώσεις ο έλεγχος είναι πιο άμεσος και έντονος.
Και ούτε αποτείχιση έχει κάνει ο πνευματικός μου πατέρας ούτε και η ενορία που εκκλησιάζομαι.
Το αυτό πνεύμα είτε ακολουθεί η εκάστοτε διοικούσα εκκλησία μερικώς ή ολικώς και η εκάστοτε ιεραρχία είτε δεν ακολουθεί είναι ένα. Το αγιοπατερικό. Όχι όπου βολεύει το πολιτικά ορθό. Αλλά σε όλα.
Αλίμονο αν ο Άγιος Μάρκος ο Ευγενικός έπαυε να είναι ορθόδοξος επειδή τον δίωκαν. Αντιθέτως είναι ένα δείγμα ειδικά στους καιρούς που διανύουμε, δηλαδή καιρούς μεθοδευμένης και καλά δουλεμένης ακατηχησίας ως το πλέον έυφορο έδαφος για πολλά οικουμενιστικά αφηγήματα, αλλά και καιρούς σύγχυσης και αποστασίας.
Μην ανησυχείτε αγαπάμε λέγοντας τα πράγματα με το όνομά τους το κατά δύναμην και με την ανοχή του Αγίου Τριαδικού Θεού του μόνου Αγίου. Μάλλον τότε αγαπάς αληθινά διότι ο αληθινός γονιός έχει ως θεμελιώδες και ζωτικής σημασίας έργο το να βάζει όρια, όταν όμως θέλει να γεμίσει δικά του κενά και φιλοδοξίες δεν αντέχει την ταπείνωση που συνεπάγονται τα όρια γιατί πολλές φορές βγαίνεις ή φαίνεσαι προσωρινά ο κακός και δεν παίρνεις την επιβράβευση από την ανταπόκριση - αντίδραση του παιδιού ότι είσαι ο καλύτερος - καλύτερη και ότι είσαι η αδυναμία και η πρώτη προτίμηση του παιδιού.
Έτσι οι άγιοι πατέρες που αγαπούσαν αληθινά δηλαδή πνευματικά και όχι συναισθηματικά και εμπαθώς ή με υποσυνείδητα ίδιον συμφέρον ή ανάγκη για επιβεβαίωση έθεσαν όρια. Όπως κάνει ο Θεός μας στον μεταπτωτικό άνθρωπο γιατί γνωρίζει με τι προδιαγραφές τον έπλασε και τί τον απομακρύνει και τον φθείρει και τον πλανά όταν βρίσκεται εκτός αυτών των ορίων.
Διότι οι πατέρες μας ήταν εις τύπον και ήθος Χριστού που είναι Θεός τάξης και όχι σύγχυσης.
Μη φοβού το μικρό ποίμνιο εν μέσω λύκων
Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν,