οι διαχρονικοί γνωστοί - άγνωστοι από τα παλιά, βγαλμένοι από το μέλλον

μπορεί να διερωτηθεί κάποιος; 

χρειάζονται υβριδικές απειλές; χρειάζεται πόλεμος σε άλλα μέρη έναντι του ελληνισμού και της ελληνορθόδοξης παράδοσης για να ταυτιστεί ο Έλληνας με καταστάσεις που αποτελούν και αυτές τρομοκρατία υπό άλλη μορφή; άλλοτε με κάλυμμα και μανδύα και άλλοτε χωρίς;

δεν αρκεί να θυμηθεί τις ρίζες του; την ιστορία του; την ορθόδοξη πίστη του για να θυμηθεί σε κρίσιμες στιγμές που άλλοι κάγχαζαν κρυφά και άλλοι φανερά πλην περήφανα για τη βεβαία νίκη τους ότι εκείνες τις στιγμές που όλα μοιάζουν αντίθετα επιλέγει ο Θεός για να φανερώσει τη δύναμή Του γιατί υπερηφάνοις αντιτάσσεται; 

χρειάζεται να βιώσει δρομολογημένα γεγονότα ... για να καταλάβει ότι έχει ξαναζήσει το ''ο Ιούδας φιλούσε υπέροχα''; και ότι είναι σταυροαναστάσιμη η πορεία του;

χρειάζεται μήπως να θυμηθεί ότι μιας σε υλικό επίπεδο άλωσης προηγείται μια πνευματική και πνευματική πτωχεία και αποστασία;

χρειάζεται μήπως να θυμηθεί ότι η μνήμη μας ανήκει και τη διαγράφουμε μόνο αν το επιτρέπουμε ή την ξεπουλάμε;

αλήθεια; πόσες φορές βίωσε τρομοκρατία πρωτίστως πνευματικά ιστορικά και δεν πρόδωσε τα ιδανικά του για πάσης φύσεως ευκολίες και ωραίες στα μάτια και τα αυτιά παγίδες; 

πόσες φορές αυτοί οι λίγοι και τρελοί για άλλους μα ψυχωμένοι δεν πρόδωσαν την πίστη τους με τη βιοτή τους και έτσι δικαιούνταν τη βοήθεια του Θεού και οικονομούσε έτσι τις καταστάσεις και συνθήκες .....;

πόσες φορές τίμησε την Υπέρμαχο Στρατηγό όταν ένας ένας έφευγαν ή αποστασιοποιούνταν;

πόσες φορές προτίμησε τα ιδανικά του και τις ρίζες του έναντι μιας πρόσκαιρης ευκολίας και βολής;

και σε όλα αυτά τι μπορεί τελικά να επιφέρει εξάλλειψη ή μετάλλαξη αυτού του φρονήματος;

το κράτος του τρόμου δεν ανήκει στον αληθινό Θεό που δεν προκαλεί κόντρες, ούτε διψά για επίδειξη δύναμης

αμύνεσθαι υπέρ Πίστεως και Πατρίδος