''Ακούσατε ταῦτα, Πάντα τὰ ἔθνη''
- Ακούσατε ταῦτα, Πάντα τὰ ἔθνη, ἐνωτίσασθε πάντες οἱ κατοικοῦντες τὴν οἰκουμένην,
3 οἵ τε γηγενεῖς καὶ οἱ υἱοὶ τῶν ἀνθρώπων, ἐπὶ τὸ αὐτὸ πλούσιος καὶ πένης.
4 τὸ στόμα μου λαλήσει σοφίαν καὶ ἡ μελέτη τῆς καρδίας μου σύνεσιν (ψλμ 48ος)
3 Οκτώβρη 2025
Είναι αναπόφευκτη η αναζήτηση του θείου, του Θεού από τον άνθρωπο. Η ουράνια καταγωγή της θεόσδοτης ψυχής - που δίδεται εξ άκρας συλλήψεως και από εκείνη κιόλας τη στιγμή δέχεται καταγραφές και επιρροές - αποζητά το λιμάνι της. Ακόμα και στην απόρριψη του Θεού κρύβεται μια βαθύτερη ανάγκη για κάτι που θα λυτρώσει την ψυχή αλλά ίσως να αισθάνεται κάποιος ότι δεν το βρίσκει.
Κρύβεται και κάτι άλλο ακόμα. Η κοινή μας μεταπτωτική τάση δηλαδή εκείνη του να απορρίπτουμε την επιστροφή μας στην ουράνια αγκαλιά για χάρη των παθών μας τα οποία έχουν ως αποτέλεσμα βιασύνη, παρερμηνείες αλλά και αποσπασματική προσκόλληση και απομόνωση σημείων του λόγου του Θεού. Ο Λόγος του Θεού είναι ο ίδιος ο Θεός, η φανέρωσή Του στον κόσμο, χρόνο και ιστορία μέχρι της παρελεύσεως τους
Και πόσο αντιφατικό μοιάζει ενώ ο άνθρωπος πλάστηκε για να είναι κατα χάριν Θεός και να αυξάνει η γνώση του Θεού σταδιακά και προοδευτικά να προτιμά να μοιάζει περισσότερο στα ζώα. Πράγματι ο άνθρωπος καταλήγει να ομοιάζει με σκύλο που κυνηγά την ουρά του με νεύρα, μανία και απογοήτευση.
Και ακόμα πιο αντιφατικό ενώ ψάχνει να βρει τρόπο να ξεχωρίζει να καταλήγει να λειτουργεί σαν μια μηχανή που κάποιος πατάει εναλλάξ τα κουμπιά copy - paste.
..και μάχεται το Θεό, μάχεται τον εαυτό του, μάχεται τη φύση, μάχεται τους φυσικούς νόμους ψάχνοντας σε υποκατάστατα και διαστροφές την αλήθεια, την ανιδιοτέλεια, την ολοκλήρωση, την πληρότητα, την διαφορετικότητα και την υπέρβαση που κάνουν όλα αυτά να νιώθει και να βιώνει η ψυχή.
Ψάχνει να βρει που και σε ποιόν θα πάει κόντρα ή θα την πει που λέμε για να νιώσει τολμηρός, διαφορετικός, ανώτερος και ότι υπερέχει ή ότι διορθώνει.
Σκέφτεται ''τι δέχονται οι πολλοί'' το αντίθετο θα κάνω. Πρέπει πάση θυσία το εγώ να βρει δικό του τρόπο θαρρεί να ξεχωρίζει. Έτσι αποζητά να το καταφέρει.
Αποκτά τελειομανία σε ό,τι αφορά την ύλη και θα ευχόταν κάποιος να διέθετε την ίδια 'μανία' για να διορθώσει, να καθαρίσει, να ανακουφίσει, να αλαφρύνει και να γυαλίσει την ψυχή του.
Παράλληλα αποφεύγει με οργή και μανία κάθετι που μπορεί να τον ελέγξει και να καθρεφτιστεί σε αυτό. Και αναπόφευκτα αυτό κάνει ο λόγος του Θεού, ελέγχει και ξεβολεύει και αυτό ανέκαθεν δεν άρεσε. Αυτό οδήγησε και στον σταυρό...
Γιατί όμως;
Γιατί πίσω από αυτό υπάρχει ο φόβος
Φόβος απόρριψης, φόβος ότι αν παραδεχτεί κάποιος λάθη, πάθη και αδυναμίες παύει να ξεχωρίζει, αυξάνονται οι πιθανότητες απόρριψης και πυροδότησης πόνου και αναμνήσεων σχετικών, φόβος αλλαγής, φόβος των συναισθημάτων καθώς έχουν ταυτιστεί με αρνητικές καταστάσεις και όταν αφεθεί κάποιος σε αυτά νιώθει ότι μπορεί να χάσει τον έλεγχό του ή να γίνει ευάλωτος -η και άρα να τον ή την χειριστούν
φόβος ότι αν παραδεχτεί λάθη και αδυναμίες θα πάψει να είναι άξιος γενικά αλλά και ιδιαιτέρως άξιος αγάπης
Και έρχεται το Ευαγγέλιο και μας υπενθυμίζει
«Φόβος οὐκ ἔστιν ἐν τῇ ἀγάπῃ, ἀλλ᾿ ἡ τελεία ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον, ὅτι ὁ φόβος κόλασιν ἔχει, ὁ δὲ φοβούμενος οὐ τετελείωται ἐν τῇ ἀγάπῃ» (Α΄ Ιω. δ΄18)
ο ίδιος ο Θεός λέει: έλα δωσε μου την καρδιά σου, εάν θέλεις (όστις θέλει) έλα να συνεργαστούμε, γιατί ποθώ να σου δώσω όλη μου την χάρη και αγάπη και να αναγεννηθείς εν πνεύματι αγίω. Έλα να ξεπλύνεις την καρδιά σου, να ξεδιψάσεις για να ανακτήσεις τη δύναμή σου και να λάβεις πίσω όλες τις χάρες που μπορώ να δώσω. Έλα να είσαι κοντά μου, Μαζί στα εύκολα και δύσκολα γιατί μέσα απ'όλα θα έχεις την αφορμή να με πλησιάζεις σε ένα πλησίασμα και ένωση που δεν έχει τελειωμό και κορεσμό. Έλα γιατί οι αμαρτίες σου είναι μια σταγόνα μπρος στον ωκεανό της αγάπης μου. Ελα γιατί επέτρεψα να έρθεις στη ζωή για να γίνεις και πάλι άγιος και να χαράξεις τη δική σου μοναδική πορεία. Έλα γιατί σε καλώ από το κατ' εικόνα στο καθ ομοίωση και εγώ ο ίδιος ο Θεός ΔΕΝ σε ταυτίζω με τις αδυναμίες σου μήτε επιτρέπω αν μένεις κοντά μου με αγώνα να σε ορίζουν. Βλέπω την μεγάλη εικόνα σε κάθε άνθρωπο και έναν εν δυνάμει άγιο Αν το θελήσει και ο ίδιος ο άνθρωπος και κατευθυνθεί προς αυτή την κατεύθυνση.
* * * * * * *
Μαζί με παραπάνω θα κάνω μια σχετική αναφορά από την οποία και παρακινήθηκα για να γράψω και αποτέλεσε τον κύριο λόγο
Το πρωί εκκλησιάστηκα σε μια εκκλησία της περιοχής που διαμένω λόγω της μεγάλης γιορτής που είναι σήμερα για όλη την Αθήνα και τα περίχωρά της. Στο τέλος ο ιερέας εκεί έβγαλε έναν ωραίο και απλό λόγο με νόημα αφορμή της ημέρας
Θα μεταφέρω κάποια πράγματα που μου έμειναν:
Ανέφερε πως οι καιροί είναι δύσκολοι, πάντοτε ο άνθρωπος αναζητά την αλήθεια έστω και με τρόπο αντιδραστικό ή διαστρεβλωμένο σε υποφώσκουσα έμμεση μορφή. Δυστυχώς ανέφερε πολλοί άνθρωποι αισθανόμενοι ταλαιπωρημένοι ψυχικά και μη έχοντας τη δυνατότητα να βρουν απαντήσεις καταφεύγουν σε ξένες διδασκαλίες και αιρέσεις εκτός της Ορθοδοξίας (αυτονόητες ποιες είναι αλλά και προωθούνται παντοιοτρόπως ...)
Και τί είναι αυτό που τους κάνει να μην βλέπουν ότι η αλήθεια είναι μπροστά τους; ο Εγωισμός.
Άλλωστε και κάθε πάθος μας από εκεί προέρχεται και τα τραύματα που αφήνει η αμαρτία στην οποία ο άνθρωπος ψάχνει διέξοδο εύκολη βλάπτοντας τον εαυτό του και άλλους παγιδευμένος σε ένα φαύλο κύκλο.
Διέξοδος επώδυνη και δύσκολη αν κρίνει κάποιος από τις κακώσεις που αφήνει και τα αποτελέσματά της. Το γλυκό γίνεται πικρό
* * * * * * *
Έχοντας βρεθεί αυτός ο πατέρας και λόγω ιδιότητας του πολλές φορές σε θέση του να λάβει ερωτήσεις αλλά και χρειαστεί να δώσει απαντήσεις σε πολέμιους πάσης προελεύσεως ανέφερε το συχνότερο πράγμα που του απευθύνουν πια
Μιας και το έθνος μας έχει φτάσει σε ένα σημείο που επιβεβαιώνει το ότι αυτά που άλλοτε δίδαξε με τη Βιοτή του σε άλλους λαούς τώρα τα ξέχασε λες και θέλει να τα χάσει πλήρως λες και πιστεύουμε ότι η απάντηση στην κούραση είναι η παραίτηση και όχι η ξεκούραση.
Πράγματι η αμαρτία φέρ(ν)ει υπαρξιακή κούραση ψυχής και σώματος.
Λένε λοιπόν, εσείς αφήσατε τη πίστη την αρχαιοελληνική για την πίστη των Εβραίων.
Κι όμως ο ίδιος ο σαρκωθείς Λόγος υπενθυμίζει ότι ο Θεός δεν προσωποληπτεί και ότι θέλεις πάντας σωθήναι και εις επίγνωση αληθείας ελθείν. Είναι Θεός όλων των εθνών.
Και πίσω από αυτό τι υπάρχει; μήπως η ανάγκη μας να δεχτούμε κάτι πιο βολικό, εύκολο που θα μας επιτρέπει και μερικά πάθη και την διαιώνισή τους.
Ο ελληνικός λαός ανέκαθεν είχε μια τάση και βαθειά αναζήτηση προς το Θείο και τη σοφία. Ήθελε να έχει Θεό. Αποζητούσε το Θεό. Είχε συλλάβει ως ένα σημείο έννοιες ανώτερες που πλησίαζαν το πνεύμα του Θεού
Και ο Θεός πως θα μπορούσε να αφήσει στο σκοτάδι ανθρώπους και έτι περισσότερο έναν ολόκληρο λαό; Μέχρι σήμερα και κάθε μέρα εργάζεται η Πανσοφία και Πρόνοιά του ώστε να φέρει στο δρόμο κάθε ανθρώπου ευκαιρίες για να Τον πλησιάσει και αποζητήσει.
* * * * * * *
Έτσι λοιπόν ανέφερε ο σεβαστός και ταπεινός ιερέας της ενορίας διερωτήθηκε:
γιατί δεν αποφασίζουν οι δωδεκαθειστές και νεοπλατωνικοί και άνθρωποι με συναφείς δοξασίες αν θαυμάζουν ή όχι τελικά τους αρχαίους έλληνες;
διότι οι αρχαίοι έλληνες και πρόγονοί μας είναι που είχαν ψυχή βαθειά και δέχτηκαν την αλήθεια του ευαγγελίου και δια της Πίστεως μεγαλούργησαν, έκαναν το αδύνατο δυνατό, αγίασαν με τα μαρτυρικά αίματά τους και βιοτή τους τον τόπο αυτό και τα χώματά του και έγιναν δεκτικοί στην αλήθεια και χωρεσε η ψυχή τους την Αλήθεια και την χάρη του Θεού
Η πίστη των προγόνων μας είναι. Από τους πατέρες μας και τις μητέρες μας λάβαμε την πίστη μας, ως τρόπο ζωής και όχι ως έθιμο που θελήσαμε να την καταντήσουμε ερμηνεύοντας και ζώντας κατα τα άλλα κατα το δοκούν
Γιατί δεν πάνε να τα βάλουν με τον Άγιο Διονύσιο τον Αρεοπαγίτη, τον Άγιο Ιερόθεο, τον Άγιο Αριστείδη τον Φιλόσοφο, την Αγία Λυδία, την πρώτη ευρωπαία ελληνίδα γυναίκα που βαφτίστηκε χριστιανή, την Αγία Φιλοθέη.
Όλοι αυτοί οι άνθρωποι που αποδέχτηκαν το Ευαγγέλιο και ΤΟ ΕΖΗΣΑΝ δεν ήταν άνθρωποι τυχαίοι. Ήταν όπως θα έλεγε κάποιος η αφρόκρεμα της αθηναϊκής κοινωνίας.
Εμείς είμαστε σε καλύτερη πνευματική κατάσταση από εκείνους που το δέχτηκαν έτσι όπως είμαστε και ζούμε στο σήμερα ή τι βρήκαν οι αρχαίοι έλληνες στη πίστη την ορθόδοξη έχοντας τόσο βαθειές αναζητήσεις και αποδέχτηκαν πλειοψηφικά την πίστη;
Με τη θέλησή τους την δέχτηκαν. Και έπειτα πόσες επιστολές υπάρχουν και απευθύνθηκαν σε Έλληνες.
* * * * * * *
Είναι άλλο πράγμα να λέει ότι είναι χριστιανός και άλλο να ζει σαν χριστιανός. Οι πιο λίγοι αγωνίζονται να ζουν ως χριστιανοί καθ'όλα...!
Όποιος προσπαθεί να δικαιολογήσει τα πάθη του και να τα εκχριστιανίσει απλά καταδικάζει τον εαυτό του
Διότι η εκκλησία κλυδωνίζεται, δοκιμάζεται, αλλά διωκώμενη στο τέλος λαμπρύνεται
Σε κάθε άνθρωπο δόθηκε κάτι μοναδικό και ανεπανάληπτο αλλά δεν μπορεί να βρεθεί εύφορο έδαφος ώστε να το καλλιεργήσει ως ΒΙΩΜΑ ΕΑΥΤΟΥ πριν και πρώτα απ'όλα όταν το ξοδεύει σε υλισμό και υποκατάστατα προκαλώντας σύγχυση στον εαυτό του
Μόνο εκεί που υπάρχει η χάρη και το σώμα του Χριστού, δηλαδή στην εκκλησία δύναται να καλλιεργήσει, να αφαιρέσει και να προσθέσει...
Ειδάλλως θα ψάχνει να βρει τρόπο να νιώσει διαφορετικός καταλήγοντας να αναπαράγει τα ίδια και τα ίδια και κάνοντας το θέλημα του νόμο
Αρκετοί από τους αρχαίους προγόνους μας έμοιαζαν να έχουν ξεπεράσει κάποια κόμπλεξ και την ψευδαίσθηση της εξέλιξης μέσα από την ευκολία και την αποχαύνωση που δύναται να επιφέρει
αποζητούσαν σε κάτι άλλο πέραν της επιφάνειας και της ύλης την λύτρωση και τις απαντήσεις αλλά και την καταξίωση της υπάρξεως τους και τον σκοπό της
ήξεραν αν μη τι άλλο ότι τα αγαθά κόποις κτώνται και αυτό που τους έκανε να συναντήσουν τον μόνο αληθινό Θεό είναι ότι έστρεφαν αυτή την αντίληψη στο πνεύμα και την ψυχή τους
και επειδή μέχρι ένα σημείο έφταναν με τη φιλοσοφία και έπειτα ακουμπούσαν σε αδιέξοδα
όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου οι δεκτικές και καλοπροαίρετες ψυχές που αποζητούσαν όντως την αλήθεια για να λυτρωθούν και όχι να φανούν ακολούθησαν κιόλας την Αλήθεια, την Οδό και τη Ζωή
* * * * * * *
Τα κακώς κείμενα εντός και εκτός εκκλησίας είναι πρόσκληση σε μετάνοια που είναι η πραγματική ανάκτηση δύναμης και νέα αρχή σε κάθε μη δεδομένη μέρα που μας δίδεται ως δώρο, όχι αφορμή κανονικοποίησης της φθοράς και των ψευδαισθήσεων που τυφλώνουν
Είναι υπενθύμιση του να χαμηλώσουμε το κεφάλι, να σηκώσουμε τα μανίκια και να εργαστούμε συν Θεώ για να γινόμαστε αυτό για το οποίο έχουμε προοριστεί
Διότι η εκπλήρωση της μοναδικότητας του κάθε ανθρώπου και η τελεία ανάδειξή της είναι η αγιότητα
Οι άγιοι μας ήταν όλοι μοναδικοί, όλοι με μοναδικό έργο, διαφορετικοί έχοντας όμως το μεγαλύτερο κοινό στο οποίο συναντώνται
είχαν τον Χριστό μέσα τους και Τον έφεραν σε κάθε τους βήμα