ιερωσύνη και αρχιερωσύνη - ποιό είναι το αντίστροφό της;
μήπως είναι η νοθευμένη ιερωσύνη με κοσμικούς σκοπούς, πνεύμα και βιοτή;
κάποιοι αποζητούν τα μεγαλεία και την αγιωσύνη ντε και καλά στα αξιώματα
μόνο που τα αξιώματα μπορεί εύκολα να μετατραπούν από μέσο σωτηρίας σε μέσο απωλείας για πολλούς και διαφορετικούς λόγους
επειδή κάποιος αποκτά ένα αξίωμα γνωρίζουμε από το βίωμα της ανθρώπινης μεταπτωτικής τρεπτότητας ότι δεν αποκτά αυτομάτως και αγιότητα και τελειότητα
''τα αγαθά κόποις κτώνται''
και έτσι κάποιες φορές καταλήγει να μην ''γεμίζει'' το μάτι ο ιερέας της γειτονιάς
και όμως συχνά αυτοί οι αφανείς, κρυφοί άγιοι ιερείς - πατέρες αποτελούν πυρήνες της όντως ορθοδοξίας και ορθοπραξίας, βαστούν γερά και θυσιάζονται
ο ίδιος ο Κύριος είπε μη νομίσετε ότι ήρθα να βάλω ειρήνη
το σπαθί του χωρίζει - διχάζει την αλήθεια από το ψέμα, γιατί όταν αυτά συμπορεύονται συνιστούν πνεύμα πονηρίας και άλλος είναι ο ''πατέρας'' αυτού του πνεύματος
είπε να μη φοβόμαστε τα σκάνδαλα, είναι απαραίτητο να γίνουν για να γίνουν οι δόκιμοι φανεροί
ανέκαθεν έχουν υπάρξει άνθρωποι που προσπάθησαν να μετατρέψουν την Ορθοδοξία σε πολιτικά ορθή μπίζνα και να την υποβαθμίσουν αλλοιώνοντας τη, δυσ''τυχώς'' συχνά συνειδητά με τις ενέργειές τους σε όλα τα επίπεδα
όμως ζει Κύριος ο Θεός και έχει και Εκείνος τα σχέδια Του κι ας γελάμε εμείς τώρα ή ας βιαζόμαστε να προλάβουμε ...
και έρχεται στιγμή που καθαρίζει η ήρα από το στάρι
* * * * * * *
τα κριτήρια για να γίνει κάποιος ιερέας είναι σαφή, ξεκάθαρα και αυστηρά
μέσα όμως το πλαίσιο - νεοαίρεση της εκκοσμίκευσης της εκκλησίας, του φρονήματος και των μυστηρίων, του εκκοσμικευμένου βιώματος του μυστηρίου του γάμου και της ανατροφής παιδιών υπάγεται και η χαλάρωση των ορίων και των κριτηρίων της κλίσης της ιερωσύνης
αλυσίδα είναι και από τα παραπάνω πηγάζει
αξίζει να θυμόμαστε ότι ο ίδιος ο Κύριος είπε ''μη φοβού το μικρό ποίμνιο''
η πνευματική ζωή είναι μια διαρκής μάχη με τον κακό μας εαυτό πρώτα απ' όλα που εκείνος δίνει δικαιώματα στο διάβολο και μας πειράζει
πέφτουμε και μέσα από τα μυστήρια ξανασηκωνόμαστε εξαιτίας του πελάγους της φιλευσπλαγχνίας του Κυρίου
εμείς όμως αποζητούμε σαν απάγκιο τις προφάσεις εν αμαρτίαις και την αυτοδικαίωση;
η μετάνοια μπορεί να συμβεί με ή χωρίς αξίωμα
και η αγιότητα είναι κοινός προορισμός και ας είναι κάθε δρόμος μοναδικά βιωμένος προς εκείνη
για να σταθεί κάποιος μέχρι τέλος στην ιερωσύνη αλλά και κάθε χριστιανός θα πρέπει να δίνει μάχη με τα πάθη του μέχρι την τελευταία στιγμή
* * * * * * *
η ιερωσύνη έχει δια βίου συγκεκριμένα πνευματικά κριτήρια
δηλαδή υφίστανται και για να γίνει κάποιος ιερέας και για να παραμείνει
είναι κάτι το φοβερό, το πόση πνευματική εξουσία και άρα τεράστια ευθύνη ενώπιον του Κυρίου έχει
και γι΄αυτό και δεν ωφελεί ούτε πρέπει να γίνονται εκπτώσεις στο παραμικρό
δεν είναι τυχαίο που μεγάλοι άγιοι απέφευγαν να γίνουν ιερείς
πιστεύουμε πως αγίασαν όντες ευθυνόφοβοι;
τώρα εάν υπάρχει και εντός της Ορθοδόξου εκκλησίας ας μου επιτραπή η έκφραση καρναβάλι και κάποιοι επιλέγουν να φορούν το ράσο σαν στολή, τότε ο καθένας αργά ή γρήγορα έρχεται αντιμέτωπος με επιλογές, συνέπειες και την ιεράρχηση των προτεραιοτήτων του
και αυτό συμβαίνει κυρίως όταν μένουμε μόνοι μας με τον εαυτό μας ακόμα και εάν το αποφεύγουμε όπως ο διάβολος το λιβάνι αποζητώντας περισπασμούς ή και τιμητικές διακρίσεις
σε κάθε περίπτωση,
καλή μετάνοια σε όλους μας και καλό υπόλοιπο Σαρακοστής!