η ασθένεια της αγαπολογίας & το χάιδεμα των αυτιών

τόσο που δεν ακούγεται ούτε το '' ο έχων ώτα ακουέτω'' , γιατί άραγε; / μια  ''ανάσα'' υπενθύμισης ευλογώντας τα γένια μας

η αγαπολογία στον ορθόδοξο χριστιανισμό μοιάζει με γιατρό που θέλει να παίρνει φακελάκια χωρίς να θεραπεύει

μοιάζει με άνθρωπο που αποζητά τα αγαθά χωρίς κόπους

μοιάζει με πολιτισμό που θέλει να συμπεριλάβει ως κομμάτι της αλήθειας την ασθένεια αντί να την γιατρέψει και να την αντικαταστήσει με το υγιές

μοιάζει με γιατρό που θέλει να διατηρήσει την ασθένεια αλλά δέχεται να χρηματοδοτούνται όλα τα ερεθίσματα και συνθήκες που την ευνοούν και προσπαθεί να την κάνει να συνυπάρχει με το υγιές και να της δώσει και λόγο ύπαρξης στο περιττό κα ανώφελο

μοιάζει με γιατρό που βαφτίζει την ασθένεια πάσης μορφής και φύσεως υγεία και την θεραπεία προαιρετική

δηλαδή οδηγεί τον άνθρωπο σε αυτοκτονία σε όλα τα επίπεδα

η ασθένεια δεν είναι προϋπόθεση της υγείας

είναι κάλεσμα σε υγεία

* * * * * * * 

μοιάζει με εκείνον που ταυτίζει την αγάπη και το ειλικρινές νοιάξιμο με την κολακεία

μοιάζει με άνθρωπο που μπερδεύει το ράσο με στολή καρναβαλιού ή επαγγελματική στολή

η αγαπολογία είναι φαρισαϊσμός και γι' αυτό και αίρεση 

και γι'αυτό και αποζητά την κοινωνία με την αίρεση 

και γι' αυτό και δεν αρκείται στο όριο του Θεού που δεν ενώνει την αλήθεια με το ψέμα

δεν αρκείται στο να αγαπά τους εχθρούς, θέλει να συνεργάζεται κιόλας μαζί τους

και γι'αυτό και εν τέλει παίρνει το δρόμο για τον μονόδρομο αυτής της οδού

και καταλήγει αναπόφευκτα να αυτοαποθεώνεται 

Η αγάπη έξω βάλλει το φόβο, όχι την Αλήθεια

Γιατί η Αλήθεια και η Αγάπη είναι το ίδιο και το αυτό

και είναι Πρόσωπο

η αγαπολογία έξω βάλλει την αλήθεια γιατί ξεχνά ότι ο μόνος φόβος που οδηγεί σε σοφία είναι ο φόβος Κυρίου

θέλουμε να είμαστε αθεόφοβοι; ή θεοφοβικοί;

Εκείνος δεν κάνει επίδειξη δύναμης 

αλλά.. ''σκληρόν σοι προς κέντρα λακτίζειν'' και προκαλούμε το Θεό

δεν έχουμε προτροπή προς αδιάλειπτο εμπαιγμό του Θεού, αλλά αδιάλειπτη προσευχή

η ελευθερία που είναι συν Θεώ κατάσταση, εκτός μεταπτωτικών παθών, δε μπορεί ποτέ να συμπορεύεται με την ασέβεια, την παραμόρφωση, την διαστρέβλωση, το παρα φύσει σε όλα τα επίπεδα γιατί δεν είναι ομοούσια εξ ορισμού

κι όμως σε αυτά έχουμε επιλέξει να ''αναπαυόμαστε'' και να καθρεφτιζόμαστε

δάφνες...

μυαλό αδέσποτο και όλα ή σχεδόν όλα γίνονται αγαπουλινίστικα συγκεχυμένα χωρίς τον Δεσπότη και Πλάστη και Θεό και Δημιουργό

9 ψέματα και 1 αλήθεια μπροστά στη βιτρίνα δεν συνιστούν αλήθεια 

και το ακριβώς αντίστροφο επίσης

και ο Κύριος Ιησούς Χριστός του οποίου το ήθος είναι το' 'όστις θέλει'' σε σχέση με το αυτεξούσιο που ο Ίδιος έδωσε και σέβεται και πάλι ρωτάει ''θέλεις υγιής γενέσθαι'';

προειδοποιεί αλλά δεν υποχρεώνει

έπειτα απολαμβάνουμε τους καρπούς όσων πράξαμε και επιλέγουμε