άρωμα από κάποια δείγματα ''σύγχρονης'' ''Ελλάδας''
κάνοντας επίκληση στο δίπολο - μοτίβο ''παλιό - νέο'' με υπόνοια ότι όποιος ακολουθεί και συμφωνεί με την ηγεσία θεωρείται έξυπνος, ευπροσάρμοστος, εξελιγμένος, προηγμένος και άλλες έμμεσες κολακείες και επικλήσεις στο Εγώ, ενώ όποιος διαφωνεί διχάζει, ανήκει στο παλιό, δεν προοδεύει και τα λοιπά μας παρέχεται μια ωραία ευκαιρία να θυμηθούμε στιγμές καθημερινές που ορίζουν την πρόοδο μέσα από το ξεπούλημα, την καταστροφή, την αποδόμηση και άλλα παρόμοια:
ειρηνολογίας και αγαπολογίας το ανάγνωσμα! το διαχρονικό δεν μας κάνει! μας χαλάει τα σχέδια! χρειαζόμαστε κρίσεις για να δημιουργούμε λύσεις μονοδρομους! φευ!
γνωστές οι επικλήσεις άλλωστε σε περιπτώσεις προσπάθειας διαφυγής από δεδομένα και ευθύνες! να κερδίζεται χρόνος να χτίζουμε αφήγημα ώστε να φαίνονται όλα λογικοφανή και δικαιολογημένα! τι όχι;
δηλαδή;
δηλαδή πρόοδος!
Η Ελλάδα υποτάσσεται και πάλι στις διεθνείς ατζέντες -